De meeste burn-outs gaan gewoon weer over. Het kan lang duren; zes maanden, twaalf maanden of zelfs langer, maar uiteindelijk komt het allemaal weer goed.
Toch kan het voorkomen het herstel extreem langzaam verloopt, en dat men meerdere jaren bezig is. Het kan ook gebeuren dat er helemaal geen herstel lijkt te zijn, of dat het herstel stagneert.
In de medische wereld wordt iets “chronisch” genoemd als het langer dan zes maanden aanhoudt. Bij burnout lijkt dat nogal aan de korte kant. Veel burnouts duren wel langer dan dat en om het na zes maanden al chronisch te noemen is wat overdreven. Maar wanneer kan je dan wel spreken van een chronische burn-out?
Bij de meeste chronische aandoeningen gaat men er óók vanuit dat de patiënt nooit meer zal herstellen. Bij burn-out is dit moeilijk om te bepalen. Het komt voor dat mensen meer dan vijf jaar in hun burn-out zitten maar dan toch uiteindelijk genezen.
Wat is herstellen?
Hier kom je bij een burnout in grijs gebied terecht. Hoe weet je of je ooit nog herstelt? Wat als het herstel zodanig stagneert dat er geen herstel meer lijkt te zijn? Bovendien kunnen mensen na een burnout restklachten overhouden die nooit meer over gaan. Sommige mensen worden nooit meer de oude. Is de burnout dan over? Misschien wel, maar bepaalde klachten zijn misschien nog steeds aanwezig.
Dit kan een zeer angstig gevoel geven. Zeker als je nog jong bent, studeert of pas met het werkende leven bent begonnen en nog zoveel wil doen. Zit je in een chronische situatie of kom je er nog uit?
Veel artikelen en boeken over burn-out beschrijven dat er volledig herstel plaatsvindt, en dat men er soms zelfs “beter uit komt dan ooit tevoren”. Maar dit is niet bij iedereen het geval. Veel mensen moeten blijvend hun leven aanpassen: bijvoorbeeld minder taken op zich nemen, meer rusten en slapen of bepaalde drukke of inspannende zaken achterwege laten.
Ook kunnen de klachten en symptomen van burn-out regelmatig terugkeren, ook al was je eigenlijk al hersteld. Dergelijke terugvallen kunnen nog jarenlang aanhouden. Van een burn-out is dan geen sprake meer, maar er zijn dan nog wel perioden dat het minder goed gaat.
Wie eenmaal een burn-out heeft gehad maakt meer kans om er nóg een keer in terecht te komen. Het lichaam is er gevoeliger voor ook al was je helemaal genezen. In wezen is de burn-out dan niet chronisch te noemen, maar echt helemaal de oude ben je dan niet meer.
Ook kan je “officieel” geen burn-out meer hebben, maar toch nog dagelijks geconfronteerd worden met klachten en beperkingen die bij burn-out horen. Er is dan geen sprake van een chronische burn-out, maar toch heb je het gevoel dat je er nooit meer vanaf komt.
Chronisch
Hoewel een chronische burn-out, die nooit meer over gaat, niet officieel lijkt te bestaan, kan je als (voormalig) burn-out patiënt wel degelijk langdurig, of zelfs je hele verdere leven, last blijven houden van de gevolgen.
“Snel en goed uit je burn-out”, dat voor veel coaches wordt beloofd, is niet voor iedereen weggelegd. Vooral wanneer je al eerder een burn-out hebt gehad of als er sprake is van bijkomende zaken zoals depressie of trauma.
Ook wanneer je er niet in slaagt om je leven en gedrag zodanig in te richten dat je burn-out kan genezen dan kan de burn-out in stand blijven, ook al wil je nog zo graag genezen.
Gelukkig is dit zeldzaam, en kan bijna iedereen na een burn-out nog een leuk en fijn leven hebben.